تفاوت بین ارتورکسیا عصبی و بی اشتهایی عصبی چیست؟

 

ارتورکسیا عصبی و بی اشتهایی عصبی هر دو اختلالات خوردن هستند، اما شرایط متمایز با ویژگی ها، علائم و علل متفاوت هستند. اگرچه هر دو شرایط شامل اشتغال ذهنی با غذا و وزن است، انگیزه ها و پیامدهای اساسی این اختلالات متفاوت است. در این مقاله مقایسه مفصلی از ارتورکسیا و بی اشتهایی عصبی، از جمله تعاریف، علل، علائم و گزینه‌های درمانی ارائه می‌شود.

بی اشتهایی عصبی:

بی اشتهایی عصبی یک اختلال خوردن روانی جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است که با گرسنگی از خود و کاهش وزن بیش از حد مشخص می شود (1). افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی تصویر بدنی تحریف شده و ترس شدید از افزایش وزن دارند، حتی زمانی که وزنشان کم است. آنها همچنین ممکن است به دنبال لاغری و ناتوانی در حفظ وزن سالم باشند (1).

علل:

علل دقیق بی اشتهایی عصبی به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که این یک تعامل پیچیده از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، روانی و محیطی است (1). برخی از افراد ممکن است به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی در برابر ابتلا به بی اشتهایی عصبی آسیب پذیرتر باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در پاسخ به محرک های روانی یا محیطی به این اختلال مبتلا شوند.

علائم:

علائم بی اشتهایی عصبی بسته به فرد ممکن است متفاوت باشد، اما برخی از علائم رایج عبارتند از (1):

* کاهش وزن شدید
* ترس شدید از افزایش وزن یا چاق شدن
* تصویر بدنی تحریف شده، مانند تصور اینکه فرد با وجود کمبود وزن، اضافه وزن دارد
* محدود کردن مصرف غذا، اغلب تا حد گرسنگی
* ورزش بیش از حد
* انکار جدی بودن وزن کم بدن
* آمنوره (عدم قاعدگی) در زنان

رفتار:

درمان بی اشتهایی عصبی معمولاً شامل ترکیبی از مداخلات پزشکی، تغذیه ای و روانی است. درمان پزشکی ممکن است شامل رسیدگی به هر گونه عارضه پزشکی مرتبط با این اختلال باشد، مانند عدم تعادل الکترولیت یا مشکلات قلبی. درمان تغذیه شامل کار با یک متخصص تغذیه ثبت شده برای بازگرداندن عادات غذایی سالم و دستیابی به وزن سالم است. درمان روانشناختی ممکن است شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT)، خانواده درمانی، یا سایر اشکال روان درمانی برای رسیدگی به مسائل عاطفی و روانی اساسی باشد (1).

ارتورکسی عصبی:

Orthorexia nervosa یک اختلال غذایی کمتر شناخته شده است که با وسواس ناسالم نسبت به تغذیه سالم مشخص می شود (2). بر خلاف بی اشتهایی عصبی، ارتورکسی عصبی اساساً مربوط به کاهش وزن یا تصویر بدنی نیست، بلکه بیشتر به میل به خوردن غذاهای «خالص» یا «پاک» مربوط می شود. افراد مبتلا به ارتورکسی عصبی ممکن است آنقدر روی رژیم غذایی خود متمرکز شوند که در زندگی روزمره و روابط آنها اختلال ایجاد کند (2).

علل:

علل ارتورکسی عصبی به خوبی شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که به ترکیبی از عوامل روانی، اجتماعی و فرهنگی مربوط می شود. برخی از افراد ممکن است در پاسخ به میل به کنترل بر محیط خود یا این باور که می توانند از طریق رژیم غذایی خود به سلامتی مطلوب دست یابند، دچار ارتورکسی عصبی شوند. دیگران ممکن است تحت تأثیر پیام های اجتماعی و فرهنگی در مورد اهمیت تغذیه سالم و خطرات غذاهای "ناسالم" قرار گیرند (2).

علائم:

علائم ارتورکسی عصبی می تواند بسته به فرد متفاوت باشد، اما برخی از علائم رایج عبارتند از (2):

* وسواس فکری در مورد تغذیه سالم یا غذا خوردن "پاک".
* تمرکز بیش از حد بر ارزش غذایی غذا
* رژیم غذایی سفت و سخت و محدود کننده که کل گروه های غذایی یا انواع غذا را حذف می کند
* اشتغال ذهنی به فواید سلامتی برخی غذاها یا مواد تشکیل دهنده
* احساس حقانیت خود یا برتری اخلاقی در مورد رژیم غذایی
* اضطراب یا احساس گناه در مورد خوردن غذاهایی که ناسالم یا ناخالص تلقی می شوند
* انزوای اجتماعی یا کناره گیری به دلیل محدودیت های غذایی یا آیین های غذایی

رفتار:

درمان ارتورکسی عصبی معمولاً شامل ترکیبی از مداخلات روان‌شناختی و تغذیه‌ای است. درمان روانشناختی ممکن است شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT)، خانواده درمانی، یا سایر اشکال روان درمانی برای رسیدگی به مسائل عاطفی و روانی اساسی باشد. درمان تغذیه ممکن است شامل کار با یک متخصص تغذیه ثبت شده برای ایجاد یک رویکرد متعادل تر و انعطاف پذیرتر برای غذا خوردن باشد (2).

مقایسه:

اگرچه ارتورکسیا عصبی و بی اشتهایی عصبی هر دو از اختلالات خوردن هستند، اما چندین تفاوت کلیدی بین این دو بیماری وجود دارد. برخی از تفاوت های اصلی عبارتند از (3):

* انگیزه: بی اشتهایی عصبی در درجه اول با میل به کاهش وزن یا حفظ وزن کم ایجاد می شود، در حالی که ارتورکسی عصبی با میل به تغذیه سالم و اعتقاد به فواید سلامتی برخی غذاها یا مواد تشکیل دهنده ایجاد می شود.
* تأثیر عاطفی: افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی اغلب تصویر بدنی تحریف شده و ترس شدید از افزایش وزن دارند، در حالی که افراد مبتلا به ارتورکسیا عصبی معمولاً بر ارزش غذایی غذا متمرکز هستند و ممکن است احساس خودپسندی یا اخلاقی داشته باشند.

منبع مطلب مجله پزشکی سلامتی زندگی سبز می باشد.