تندرستی و سلامتی سرمایه است

بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) یک بیماری مزمن است که زمانی رخ می دهد که اسید معده به طور مکرر در طول زمان به لوله غذا یا مری برگردد. این می تواند علائمی مانند سوزش سر دل، تهوع، درد قفسه سینه، مشکل در بلع و سرفه ایجاد کند. GERD یکی از شایع ترین اختلالات گوارشی است که بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد، حدود 20٪ از آمریکایی ها حداقل برخی از علائم را هر هفته تجربه می کنند.

علل GERD به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می شود که مربوط به ناهنجاری های آناتومیک در اسفنکتر تحتانی مری (LES) باشد، که معمولاً مانند دریچه ای عمل می کند تا از برگشت محتویات معده به مری جلوگیری کند. در افراد مبتلا به GERD، این عضله ممکن است بیشتر شل شود یا ضعیف شود، که امکان بروز دوره های رفلاکس مکرر را فراهم می کند. سایر عوامل بالقوه کمک کننده عبارتند از چاقی، بارداری، سیگار کشیدن، برخی داروها و فتق هیاتال (زمانی که بخشی از معده از سوراخ دیافراگم که مری از آن عبور می کند بیرون می زند).

زندگی سبز می نویسد: تشخیص GERD معمولاً شامل تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی همراه با آزمایشاتی مانند آندوسکوپی، پایش pH و مانومتری است. آندوسکوپی شامل قرار دادن یک لوله انعطاف پذیر نازک با نور و دوربین در پایین گلو برای بازرسی بصری مری و معده است در حالی که پایش pH از حسگری استفاده می کند که در مری قرار می گیرد تا سطح اسید را در طول زمان اندازه گیری کند. مانومتری تغییرات فشار در LES را در طول انقباضات اندازه گیری می کند. این آزمایش ها می توانند به تعیین شدت GERD و رد سایر شرایط احتمالی کمک کنند.

درمان  بیماری ریفلاکس معده به مری GERD معمولاً با اصلاح شیوه زندگی مانند پرهیز از غذاها و نوشیدنی های محرک (مانند غذاهای تند، الکل، قهوه/چای، غذاهای چرب)، حفظ وزن سالم، ترک سیگار، خوردن وعده های غذایی کوچکتر و بالا بردن سر تخت شروع می شود. هنگام خواب آنتی اسیدها و کاهنده‌های اسید بدون نسخه نیز می‌توانند برای موارد خفیف تسکین دهند. برای علائم شدیدتر، داروهای تجویزی، از جمله مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPIs)، مسدودکننده‌های H2 و داروهای حرکتی ممکن است ضروری باشد. جراحی معمولاً برای بیمارانی که به خوبی به دارو پاسخ نمی‌دهند یا دارای عوارض جدی هستند اختصاص دارد.

در حالی که هیچ درمان شناخته شده ای برای GERD وجود ندارد، مدیریت موثر این بیماری برای کاهش خطرات طولانی مدت مانند ازوفاژیت (التهاب مری)، مری بارت (تغییر پیش سرطانی در سلول های پوشش دهنده مری)، مشکلات تنفسی و حتی سرطان با درمان مناسب و مراقبت از خود، بسیاری از افراد مبتلا به GERD می توانند با موفقیت علائم خود را کنترل کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.

در اینجا توضیح بیشتری از درمان های موجود برای بیماری رفلاکس معده (GERD) ارائه شده است:

بسته به شدت علائم، چندین گزینه درمانی برای GERD وجود دارد. در ابتدا، پزشکان اغلب تغییرات سبک زندگی و داروهای بدون نسخه را توصیه می‌کنند. اگر این روش‌ها نتوانستند علائم را کاهش دهند، ممکن است داروهای تجویزی قوی‌تر یا جراحی در نظر گرفته شود.

تغییرات سبک زندگی: ایجاد تغییرات ساده در برنامه روزانه شما می تواند به کاهش فراوانی و شدت علائم GERD کمک کند. مثالها عبارتند از:

با استفاده از بلوک یا بالش، سر تخت خود را شش اینچ بالا ببرید.

کاهش وزن اگر اضافه وزن دارید.

از پوشیدن لباس های تنگ که به ناحیه معده فشار وارد می کند خودداری کنید.

ترک سیگار. داروهای بدون نسخه: محصولات بدون نسخه مانند آنتی اسیدها و کاهش دهنده های اسید می توانند به کاهش موقت علائم GERD کمک کنند. آنتی اسیدها به سرعت برای خنثی کردن اسیدهای معده عمل می کنند، در حالی که کاهش دهنده های اسید میزان اسید تولید شده توسط معده را کاهش می دهند. توجه به این نکته ضروری است که این نوع داروها فقط باید برای مدت کوتاهی استفاده شوند مگر اینکه پزشک شما توصیه دیگری کند. داروهای تجویزی: انواع مختلفی از داروهای تجویزی برای درمان GERD استفاده می شود. هدف همه آنها کاهش تولید اسید معده به طرق مختلف است:

مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPI): اینها از قوی‌ترین و مؤثرترین سرکوب‌کننده‌های اسید موجود هستند. برندهای معروف عبارتند از Nexium، Prilosec، Prevacid و غیره. PPI ها یک یا دو بار در روز مصرف می شوند و می توانند تا دو هفته تسکین سریع داشته باشند. در برخی موارد ممکن است نیاز به استفاده طولانی مدت باشد. عوارض جانبی می تواند شامل اسهال، یبوست و افزایش خطر شکستگی باشد.

مسدود کننده های هیستامین 2 (H2RAs): این داروها نسبت به PPI ها کمی قوی تر هستند اما همچنان بسیار موثر هستند. برندها عبارتند از Zantac، Tagamet، Pepcid و دیگران. مانند PPI ها، آنها یک یا دو بار در روز مصرف می شوند و می توانند علائم را ظرف چند ساعت تسکین دهند. H2RA ها گاهی اوقات برای استفاده متناوب یا نادر ترجیح داده می شوند.

داروهای محرک: این داروها با تحریک ماهیچه های دستگاه گوارش فوقانی برای انقباض قوی تر، عملکرد متفاوتی نسبت به سرکوب کننده های اسید دارند. این کمک می کند تا غذا و اسید در سیستم سریعتر حرکت کند و احتمال رفلاکس کاهش یابد. به عنوان مثال می توان به رگلان، متوکلوپرامید و اریترومایسین اشاره کرد. معمولاً به دلیل عوارض جانبی مانند خواب‌آلودگی، اضطراب و انقباضات عضلانی، از داروهای تقویتی فقط برای مدیریت کوتاه‌مدت استفاده می‌شود. جراحی: جراحی برای GERD به ندرت مورد نیاز است، اما ممکن است در مواردی که داروها ناکارآمد هستند یا در مواردی که عوارض ایجاد می شود، در نظر گرفته شود. یک نوع روش به نام فوندوپلیکاسیون شامل پیچاندن قسمت بالایی معده در اطراف پایین مری، ایجاد سدی در برابر ریفلاکس است. روش دیگر کاشت دستگاه کوچکی است که تکانه های الکتریکی را به اسفنکتر تحتانی مری می رساند و به بسته نگه داشتن آن کمک می کند. هر دو روش نیاز به بیهوشی عمومی و بستری شدن در بیمارستان دارند و خطراتی مانند عفونت و آسیب به اندام های مجاور را به همراه دارند.